
در اینجا سناریویی برای شما وجود دارد: تصور کنید که در حال قدم زدن و گرفتن Pokémon هستید، نفس تازه می کشید و به مردم نگاه می کنید و در یک آن نظر شما به چیزی ختم می شود. یک فلش که در وسط پیاده رو به حال خود رها شده است.
یک شانس بزرگ، در صبح کریسمس مثل اینکه برنده ی یک لاتارای کوچک شده اید. و حالا سوال اینجاست، چه چیزی بر روی فلش وجود دارد؟ عکس های تعطیلات بهاری؟ برنامه های شرورانه برای حکومت بر جهان؟مشق شب کالج بچه ها؟ شما نمی توانید بدانید در آن چه چیزی است مگر اینکه…
همانجا بایستید. اگر برای شما هم چنین سناریویی پیش بیاید، چه کار می کنید؟ آن را به دستگاه خود متصل می کنید یا آن را به نزدیک ترین سطل آشغال اطرافتن می اندازید؟ اگر که آن را به دستگاهتان متصل کردید نگران نباشید ما به شما کمک می کنیم اگرچه نباید این کار را می کردید.
در هفته گذشته هکر کلاه سیاه، Elie Burztein نتایج آزمایش های اجتماعی تیمش را ارائه کرد. آن ها ۲۹۷ عدد فلش را در سراسر دانشگاه ایلینویز رها کردند (البته با اجازه ی دانشگاه این آزمایش انجام گرفت). پورت ها شامل یک اسکریپت بی ضرری بود که زمانی که شخصی این فلش ها را به کامپیوتر وصل می کرد به محققان هشدار داده می شد و زمان و موقعیت افراد را مشخص می کرد.
نتایج به این شکل بود: ۴۸% از افراد دانشگاه فلش ها را به دستگاه خود زده بودند، که بیشترین آن پس از ۱۰ ساعت از برداشتن آن بود. با کمال تعجب، ۶۸% از افرادی که فلش ها را برداشته بودند و آنها را به دستگاه متصل کرده بودند گفتند(این گفتگو پس از آزمایش صورت گرفت) آنها در داخل اطلاعات فلش به دنبال رد و نشانی از صاحب آن بودند، که این رفتار انسانیت اشخاص را می رساند. (در این میان، این نیت خوب می تواند به جاهای باریک ختم شود).
اگر بخواهیم از این موارد نتیجه گیری کنیم اینگونه مطرحش می کنیم: اگر شما به جای دانشجویان دانشگاه ایلینویز باشید و یک فلش را بر روی صندلی ای که بر روی آن نشسته اید، بیابید، بهتر است که آن را به حال خود رها کنید. اگر آن را بردارید و به دستگاهی متصل کنید شاید چیز خاصی جز دیدن عکس های جلف شخصی یا اظهارنامه مالیاتی نبینید اما ممکن است در همان لحظه مورد هدف یک جنایتکار قرار گرفته باشید.
Burztein با این کارش تحقیقاتی انجام داد و هیچ سوء قصدی نداشت و اسکریپت روی فلش هم کاملا بی خطر بود و از قبل تست شده بود. اما نیت خیر این آزمایش دلیل نمی شود که شما هر فلشی را به دستگاه متصل کنید.
قرار دادن فلش به داخل دستگاه می تواند آسیب های جدی را به همراه داشته باشد: با این کار مهاجم می تواند به کامپیوتر شما دسترسی یابد و کلمات عبور شما یا همان پسوردهایتان را ردیابی کند. همچنین می تواند کامپیوتر شما را توسط باج افزار ها آلوده سازد.
برای یک مجرم سایبری دزیدن رمزعبور کارت اعتباری شما که در آن مقداری پول است یا باجی که توسط رمزگذاری اطلاعتتان دریافت می شود، می تواند یک معامله خوب محسوب شود و قطعا مبلغی که به جیب می زنند خیلی بیشتر از مبلغی است که برای گذاشتن تله ی فلش هزینه کرده اند. رنج ۴۸ درصدی ذکر شده در مثال، نشان دهنده سودآوری این بیزینس برای مجرمان می باشد.
منبع: ایدکو

شما در یک سایت دوستیابی ثبت نام می کنید و ممکن است دختر نجیبی را در این سایت ببینید. می توانید برای او پیغامی بفرستید و او به شیوه ای دوست داشتنی پاسخ شما را بدهد. او می خواهد که شما را بیشتر بشناسد و با شما صحبت کند! اما در پشت چهره ی آن دختر، هیچ دختری وجود ندارد بلکه در آن پشت مجرمان سایبری سیبیلویی(مردانی که خود را بجای خانمها جا می زنند) وجود دارند که فقط قصد گرفتن شماره تلفن به منظور کلاهبرداری از شما را دارند.
اخیرا پلیس روسیه دو مرد از Smolensk را دستگیر کرده که خود را به عنوان دخترانی جذاب و زیبا جا زده بودند و قلب مردان مسکویی را ربوده بودند. این تبهکاران در نهایت آن ها را تهدید و قربانیان را به ارسال مبالغ بالای پول مجبور کرده بودند. مجرمان اهل Smolensk در این پروژه حدود یک میلیون روبل روسیه به جیب زده بودند.
هرچند داستان های این چنینی در اینترنت قدمت دارد اما بعید است که در آینده ی نه چندان دور ریشه ی آن ها به طور کامل کنده شود. در مقابل آن، متاسفانه این کلاهبرداری رو به رشد است: رسانه های انگلیسی گزارش داده اند که ۲۷ میلیون پوند هزینه ای بوده که قربانیان سایت های دوستیابی در انگلستان در سال گذشته متحمل شده بودند. سال گذشته در ایالات متحده نزدیک به ۵,۹۰۰ نفر بیش از ۸۶.۷ میلیون دلار بابت کلاهبرداری عاشقانه از دست دادند.
قابل ذکر است که کلاهبرداران اهداف خود را با توجه به استفاده افراد از اینترنت و سایت های دوستیابی تغییر می دهند. هرچند افراد در هر سنی هم که باشند می توانند به دام کلاهبرداری عاشقانه بیوفتند و در حال حاضر قربانیان در دو کشور بالای ۴۰ درصد شایع شده اند که حدود دو سوم قربانیان در انگلستان و بیش از سه چهارم در ایالات متحده آمریکا می باشند. جای تعجب است که بسیاری از این قربانیان خانم هستند.
داستان زن پروفسور ۶۷ ساله دانشگاه آکسفورد به نام Judith Lathlean که در سال ۲۰۱۵ سرفصل مجلات قرار گرفت هم بی ربط با این موضوع نیست. داستان عاشقانه وی که با شکست قلبش و از دست دادن مبلغ ۱۴۰,۰۰۰ پوند و بدهی های خیلی بزرگتر مشهور شد، زندگی زناشویی اش را ویران کرد و به خطر از دست دادن خانه اش هم منجر شد.
کلاهبردار با یک داستان غم انگیز به میان آمد، او خود را به عنوان یک مهندس مسن در آفریقای جنوبی که همسر خود را به دلیل سرطان از دست داده بود معرفی کرد (هرچند او تا پایان این مبارزه در کنار همسرش او را همراهی کرده بود). این کلاهبردار با Judith چندین بار در مورد اینکه پدرش فوت شده و خانه اش به غارت رفته است صحبت کرده بود. البته هرگز به طور مستقیم درخواست پول نمی کرد و فقط وضعیت فعلی را شرح می داد. Judith به او پیشنهاد کمک داد و این یک اشتباه بزرگ بود.
Judith به دیلی میل گفت: “من فکر می کنم که فردی باهوش و دلسوز هستم. کلاهبردار شخصی زیرک و پیچیده بود و با هدف ضربه زدن به نقاط آسیب پذیر من برنامه ریزی کرده بود. من احساس نادانی ندارم. چون من دقیقا می دانم که چه اتفاقی افتاد. اتفاقی که برای من افتاد می توانست برای هرکسی رخ دهد. اگر ماجرای من می تواند باعث شود تا حتی یک نفر در حال سقوط که درهمین دام افتاده است کمک کند، بسیار خب آن را فاش کنید.
شما می توانید ماجرای کامل Judith را در دیلی میل مطالعه کنید.
در آگوست ۲۰۱۵،بعد از اینکه Robinson Agbonifoayetan و همدستانش دو زن را فریب دادند، به سه سال حبس محکوم شدند. قربانیانی که در دام عشق افتاده بودند به طور کلی اهل US Marines بودند و تقریبا ۳۰۰,۰۰۰ پوند متحمل شدند.
با این حال، شما حتی فکرش را هم نمی توانید بکنید که زنان میانسال قربانیان اصلی این نوع کلاهبرداری ها باشند. علاوه بر این، چهره های واقعی در کلاهبرداری های عاشقانه هیچ وقت شناخته نمی شوند، زیرا که بسیاری از قربانیان، به خصوص آنانی که متاهل هستند، ترجیح می دهند سکوت کنند. آیا شما هک رسوایی آور Ashley Madison را به خاطر دارید؟ اعضای این وبسایت مثل کلاهبرداران رفتار میکردند. در این سایت چندین زن بودند که برای دختران زیبا حساب کاربری ایجاد می کردند. ربات ها نیز سعی می کردند از طریق چت به آن ها نزدیک شوند و از آن ها برای ادامه ی مکالمه پول بگیرند.
با وجود تمام این داستان ها ما بر این باوریم که هر کسی می تواند مورد انتخاب کلاهبرداران قرار گیرد. Monica Whitty روانشناس سایبری از دانشگاه Leicester در رابطه با وضعیت پیش رو توضیح می دهد:
“شما نباید آسیب پذیر باشید. او هشدار می دهد: شما می توانید فردی باهوش با شغلی خوب باشید. کلاهبرداران با استراتژی بسیار پیچیده ای اقدام می کنند.
مونیکا تجربه ی زیادی در مورد کار با قربانیان کلاهبرداری عاشقانه دارد. او اذعان می کند که قربانیان تحت فشار قرار می گیرند: آنها خود را بخاطر این فریب سرزنش می کنند. البته این سرزنش از جانب دوستان و بستگان آن ها هم دیده می شود. با اکثرقربانیان جرم و جنایت همدردی واز آنها حمایت می شود اما در مورد جنایت های آنلاین، دوستان و خانواده ها همیشه خشمگین هستند واز آنها هیچ گونه حمایتی صورت نمی گیرد. و در اکثر مواقع پاسخ آنها این است: چگونه می توانی تا این حد ساده لوح باشی؟
جدا از کلاهبرداری مالی، مجرمان در سایت های دوست یابی تبلیغات، ویروس ها و لینک های مخرب را گسترش می دهند.
تمام این موارد باید به عنوان یک هشدار قدرتمند برای ما باشد. هیچ چیز در اینترنت آن چیزی که بنظر می رسد، نیست. بنابراین، افرادی را که نمی شناسید تا قبل از اینکه آنها را ندیده اید باورشان نکنید. و هرگز پولی به آن ها هرچقدر هم با مبلغ کم ، انتقال ندهید. نصب یک آنتی ویروس قابل اعتماد هم یک ایده ی خوب می باشد. آنتی ویروس از شکسته شدن قلب شما محافظت نمی کند، اما می تواند اطلاعات شخصی و مالی شما را در برابر بمباران و لینک های فیشینگ امن نگه دارد.
منبع: ایدکو

در اوایل سال جاری، دنیا شاهد پرشورترین بازی تلفن همراه (پوکمن گو) شد. با اینکه این بازی محبوب پس از راه اندازی برای چندین کشور قابل دسترس نبود اما کاربران راه حل هایی برای نصب اپلیکیشن بر روی دستگاه های خود یافتند و حالا افراد در خیابان ها قدم می زنند و به دنبال wild Pokémon هستند.
Pokémon موجوداتی کوچکی هستند که در سال ۱۹۹۶ توسط Satoshi Tajiri یک توسعه دهنده بازی های ژاپنی طراحی شده است. آنها در دنیای مردم زندگی می کنند. مسئولیت پذیری در قبال مراقبت از موجوداتی که کاربر اهلی کرده است اساس این بازی می باشد.
سری بازی های Nintendo باعث الهام سریالی کارتونی شد که مقبولیت عظیمی در جهان پیدا کرد.
جدیدترین ورژن این بازی بشدت اعتیاد آور است. اینترنت با انواع سایت هایی مثل وب سایت های سرگرمی، خبری، شبکه های اجتماعی پر شده است که رقابت بر سر پست کردن بهترین خبر درباره راهنمایی بازی ها، نیرنگ های الگوهای رفتاری، همچنین داستان های واقعی از خرابکاریهای افراد در زمانی که غرق در بازی کردن هستند، می باشد.
ما تصمیم گرفتیم خطرات بازی Pokémon برای کودکان را شفاف سازی کنیم:
تهدیدات جدی برای بازی کنندگان کوچک Pokémon
این حقیقت محض است که راه اندازی چنین بازی ای می تواند نگرانی پدر و مادر را در رابطه با فرزندشان برانگیخته کند، اما این نگرانی تنها فقط به جهت اعتیاد فرزندتان به بازی نیست بلکه خطراتی وجود دارد که می تواند کودکان را در خارج از خانه و در زمانی که آنها به دنبال Pokémon هستند، تهدید کند.
خطر اول: ناهوشیاری در برابر خطرات
در آغاز بازی، یک پیام احتیاط در صفحه نمایش دانلود نمایان می شود که کاربران را از محیطی که در آن قصد بازی دارند آگاه می سازد.
فقط تصور کنید شما باید نیمی از محله را پیاده طی کنید و با استفاده از نرم افزار موقعیت یابی ببینید به کجا بروید. راه بروید و به طور مداوم نرم افزار موقعیت یابی خود را چک کنید که به درستی تغییر جهت می دهید و هر موجود زنده ی دور و برخود را نابود کنید. چند بار تا به حال برایتان پیش آمده حین راه رفتن روی آسفالت خیابان تلوتلو بخورید و یا فراموش کرده باشید که در حال عبور از خیابان هستید؟
حالا تصور کنید موجودات شگفت انگیزی به حالت پاپ آپ در اپلیکیشن جهت یابی وجود دارند و شما باید همه آنها را بگیرید. البته در مورد این بازی چیزهای لازم را باید بدانید. حتی اگر اپلیکیشن جهت یابی شما را به اندازه کافی در مورد هشدار محیط اطراف پریشان کرد حاکی از آن نیست که ما باید به طور کامل در دنیای مجازی درگیر شویم. با این حال این درگیری دقیقا چیزی است که Pokemon Go از بازیکنانش می خواهد.
به عنوان مثال، به منظور گرفتن یک Pokemon شما باید آن را ردیابی کنید. برای ردیابی آن، شما باید به رادار روی صفحه نمایش نگاه کنید که با این روش به شما نشان می دهد تا چه اندازه به Pokémon نزدیک هستید. شما باید به طور مداوم به صفحه نمایش دستگاه خود زل بزنید و هیجان بازی هم باعث می شود که شما چشم از صفحه نمایش برندارید. بالاخره متوجه خواهید شد در حالیکه دنیای اطرافتان بدون خدشه ای باقی می ماند، این بازی روزی شما را از خودتان می گیرد. تا به حال مواردی وجود داشته که بازیکنان در حال بازی با ماشین تصادف کرده اند.
باید توجه داشت که با این حال توسعه دهندگان راهی برای این مشکل در نظر گرفته اند. به زودی آنها برای راه اندازی یک دستگاه ویژه(در واقع یک دستبند بلوتوثی) طرحی را می ریزند که با ارتعاش آن به شما از رویدادها در این بازی اطلاع داده می شود. برای مثال این امکان وجود دارد تا متوجه شوید که در حال نزدیک شدن به Poke Stop۱، battlefield یا یکPokemon هستید. همچنین، پس از آن می توانید با فشار دادن یک دکمه که بر روی بند تعبیه شده است آن را به دام بیندازید. تمام این اقدامات می توانند میزان دقت شما را کمتر و سطح بازی را راحتتر کنند تا شما مجبور نشوید بیش از حد به صفحه نمایش نگاه کنید. با این حال این محصول از ماه سپتامبر عرضه می گردد و خطراتی که ممکن است شما را درحین این بازی تهدید کند را به حداقل می رساند.
خطر دوم: مکان های خطرناک
همیشه مکان های خطرناکی در جای جای هر شهری وجود دارد: خانه های متروکه، خیابان های تاریک و یا محله های جنایی. زمانی که به طور کامل غرق در بازی شده اید یک کودک ممکن است به طور کامل سرگردان شود و به جایی برسد که فقط اقامت گاه Pokémon ها نباشد و افراد بد در آنجا حضور داشته باشند.
در کنار اینها، شخصی ممکن است بدون رفتن به مکان های خطرناک هم مورد خطر قرار گیرد. در ایالات متحده آمریکا، یک فرد به دو نوجوان که برای شکار Pokémon نزدیک انبار او شده بودند شلیک کرد.
در بعضی کشورها اقدامات سختگیرانه ای جهت جلوگیری از بازی Pokémon Go بازی کردن مردم در مکانهای نامناسب در حال انجام گرفتن است.
در مجموع، هر شخصی باید بداند که به هرجایی برای گرفتن Pokemon نباید رفت.
خطر سوم: گم شدن در دنیای واقعی
چیزی که وجود دارد این است که نقشه ای که برای Pokemon است یک نسخه ی ساده از نقشه ی گوگل است که در آن خیابان ها و ساختمان ها مشخص نشده اند. در همه حال، حتی در زمانی که احتیاط رعایت شود کودکی که غرق در بازی است به راحتی می تواند در یک خیابان عجیب و غریب گم شود.
منبع: ایدکو

زمانی که شما مریض می شوید به دکتر سر می زنید. در هر حال زمانی هم که کامپیوتر شما دچار مشکل شود احتمالا نباید در رابطه با مشکل سیستم خود با پزشک مشورت کنید. ما در لابراتوار کسپرسکی اغلب در تلاشیم که این واقعیت را جا بیندازیم که هنگامی که آلوده باج افزار ها شدید، نباید به آن ها باج پرداخت کنید.
این دلیل جنبه های مختلفی دارد، شاید بزرگترین دلیل آن این است که شما هرگز نمی توانید به یک جنایتکار اعتماد کنید. متاسفانه، بیمارستان قلب کانزاس آمریکا از این موضوع درس بزرگی گرفت. شما می بینید که آن ها باج پرداخت کردند اما جنایتکاران تنها برخی از فایل ها را در اختیار آنان قرار دادند و درخواست پول بیشتری کردند. این اصلا موقعیت جالبی برای یک بیمارستان نیست اما حداقل متوجه این موضوع شدند که برای دسترسی به فایل های خود باید از پرداخت بپرهیزند.
مجرمانی مانند باج افزارها مدام در حال تغییر و تحول هستند، اگر آن ها ببینند که دسترسی به اطلاعاتتان برایشان آسان است شما را به عنوان دستگاه خود پرداز می بینند، البته هک از طریق دستگاه خودپرداز هم ممکن است.
بیمارستان قلب کانزاس از اولین اشتباه خود درس گرفته است و از پرداخت باج می پرهیزد. البته این بیمارستان برنامه ای داشت که به کاهش آسیب کمک می کرد.
اگرچه ما هرگز وجود این مشکل را برای کسی آرزو نمی کنیم ولی متاسفانه این واقعیت غم انگیز وجود دارد که باج افزار ها همیشه وجود دارند و این معضل سالهاست که وجود دارد اما حملاتی با مشخصات بالا در بیمارستان ها شروع این معضل اینترنتی برای اولین بار بود. بدتر از آن در مناطقی مانند شمال آمریکا سطح عموم مردم از باج افزار ها کم است. و به این موضوع باید اضافه کرد که هکرها همیشه رفتار یکنواختی ندارند و تغییر می کنند و ما می توانیم تغییر عملیات جنایتکاران را در دنیای پر سود آن ها ببینیم.
برای تمام افراد توصیه می کنیم که از تمام فایل های خود در یک درایو خارجی بک آپ بگیرید و یا برای سیستم خود یک راه امنیتی اجرا کنید. این کار هم برای شرکت و هم برای اشخاص توصیه می شود.
منبع: ایدکو