دعوت به همکاری در شرکت سهند (استخدام شرکت سهند)

گوگل در حال برنامه‌ریزی برای راه‌اندازی یک فضای جدید

در سیلیکون ولی است که شامل یک مرکز برای محصولات

سخت افزاری این غول جستجوی اینترنتی هم می‌شود.

از سال ۲۰۱۸ گوگل بیش از ۳۸۹ میلیون دلار برای زمینی

در شمال «سن خوزه، کالیفرنیا» هزینه کرده و همین موضوع

نشان می‌دهد که برنامه‌های ویژه‌ای برای این منطقه داشته

است. طرح‌های اولیه منتشر شده توسط CNBC به عنوان یک

مرکز تحقیق و توسعه ثبت شده و مرکز جدید گوگل برای عملیات

سخت‌افزاری و یک پردیس فناوری جداگانه که برای عموم قابل

دسترسی است را نشان می‌دهد.

طراحی پردیس فناوری جدید:

پردیس فناوری جدید غول فناوری که «Midpoint» نامیده می‌شود،

شامل پنج ساختمان اداری خواهد بود که توسط پل عابر پیاده به

یکدیگر متصل می‌شوند. بر اساس چندین سند برنامه‌ریزی، این

ساختمان در مجاورت سه ساختمان صنعتی شرکت قرار خواهد

گرفت که برخی عملیات مربوط به بخش سخت‌افزاری آن از جمله

محصولات Nest را انجام می‌دهند. همچنین طبق این اسناد، ۲۰ درصد

از ساختمان برای بخش‌های اداری و ۸۰ درصد برای بخش‌های تولید،

ذخیره‌سازی، توزیع و سایر اهداف تعیین شده‌اند.

اسناد ارائه شده همچنین نشان می‌دهند که گوگل از سال ۲۰۱۸

برای ساخت پردیس فناوری Midpoint برنامه‌ریزی کرده است.

واکنش گوگل :

این شرکت هنوز نسبت به این گزارش واکنشی نشان نداده اما طبق گفته‌های اخیر

مدیران این شرکت، ایجاد فضای بیشتر برای خدمات سخت‌افزاری کاملا منطقی

به نظر می‌رسد. «ریک استرلو»، مدیر بخش سخت افزار گوگل اخیرا گفته بود این

شرکت آماده است تا سهم بازار سخت‌افزار بیشتری به دست آورد. همانطور که

در گزارش‌های اخیر منتشر شده بود، گوشی‌های پرچمدار گوگل در مقایسه با اپل

و سامسونگ سهم بازار بسیار کمتری دارند.

گوگل هنوز زمان مورد انتظار خود برای کامل شدن پروژه Midpoint را اعلام نکرده.

در اسناد برنامه‌ریزی منتشر شده همچنین به ساخت یک «مرکز تبادل سفر»

دو طرفه، پارکینگ دوچرخه و مجوز تردد برای کارکنان اشاره شده است.

منبع : digiato

قانونمندسازی شبکه‌های اجتماعی الزامیست

باز شدن پای شبکه‌های اجتماعی به تلفن‌های هوشمند و جهش

وابستگی فعالیت‌های اجتماعی شهروندان طی سال‌های اخیر،

بسیاری از متولیان امر قانونمندسازی را در سراسر جهان ناگزیر از

تصمیم‌گیری در مورد نحوه کنترل نفوذ بیش از حد این پلتفرم‌های

دیجیتال کرده است.

جاناتان وارهام، طی مقاله‌ای در وبگاه فوربز، در پاسخ به این پرسش

که چرا شبکه‌های اجتماعی نیازمند قانون‌گذاری‌اند، پاسخ می‌دهد

که اکثر کارشناسان حوزه فضای مجازی و حقوق معتقدند فعالیت این

پلتفرم‌های آنلاین، نیازمند چارچوب قانونی خاص خود است. مساله

اساسی و چالش برانگیز دولت‌ها در این مسیر، همواره تأثیرگذاری و

تحقق این کارویژه به صورت مؤثر و کارآمد است.

جرقه‌های نگرانی درباره رهاشدگی شبکه‌های اجتماعی

وارهام، استاد دپارتمان عملیات، نوآوری و علوم داده مؤسسه آموزشی

«Esade» بر این عقیده است که نخستین جرقه‌های جدی نگرانی در

مورد رهاشدگی فضای فعالیت رسانه‌های اجتماعی به وقایع پس از

انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ ایالات متحده آمریکا و همه پرسی

برگزیت باز می‌گردد. مساله یاد شده اگرچه پیش از سال ۲۰۱۶ نیز

موضوعی حیاتی و مهم محسوب می‌شد، اما پس از این مقطع زمانی،

به شدت مورد توجه متخصصان قرار گرفت.

اقتصاددانان، بر این عقیده‌اند که پلتفرم‌های آنلاین با مدل تجاری

«تأثیرات غیرمستقیم شبکه‌ای»، در پی گرد هم آوردن طیف‌های

مختلف کاربران با دیدگاه‌ها و سلایق متفاوت هستند.

ارائه‌دهندگان خدمات دیجیتال چون گوگل، «eBay»، فیسبوک، یوتیوب

و سیستم‌عامل‌هایی مثل اندروید یا آی‌اواس، بخشی از انواع مختلف

این پلتفرم‌ها محسوب می‌شوند.

بر اساس مدل تجاری ترسیم شده از فعالیت پلتفرم‌ها، رسانه‌های

اجتماعی، مصرف‌کنندگان اطلاعات را به تولیدکنندگان محتوا متصل

می‌سازند و از حاشیه تعامل شکل گرفته میان طرفین، از طریق تبلیغات،

درآمد کسب می‌کنند.

رسانه‌های اجتماعی از آن جایی که معمولاً خود در تولید محتوا

نقش ندارند، مدعی هستند که در قبال محتوای منتشر شده از

سوی کاربران بر بسترشان نیز مسوول نیستند و ادعای یاد شده،

تمایز این رسانه‌های نوظهور با انواع سنتی رسانه، مانند روزنامه

و تلویزیون را نشان می‌دهد. گرچه این ادعا در وهله نخست تا حدود

زیادی درست به نظر می‌رسد، اما توانایی و قدرت این پلتفرم‌ها در

یافتن محتوای زیان‌آور و مخرب، امری واضح و شفاف است.

علاوه بر این، کسب‌وکار شبکه‌های اجتماعی در دسته

«انحصارات طبیعی» قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر، همه گروه‌ها،

از حضور گسترده کاربران، نقدینگی، عرضه و تقاضا و کاهش هزینه‌های

جستجو، از طریق تجمع فعالیت در چند پلتفرم بزرگ، استقبال می‌کنند.

به عنوان مثال در صورتی که یک کاربر آگهی فروش کالای دست دوم خود

را در پلتفرم پرطرفدار و بزرگی مثل «eBay» قرار دهد، به واسطه حضور طیف

بسیار گسترده خریداران حاضر بر این بستر، احتمال به فروش رفتن کالایش ب

سیار بالا می‌رود.

انحصار و بی اعتنایی به قوانین

از سوی دیگر، خریداران نیز در چنین شرایطی، اطمینان دارند که

بیشترین تعداد آگهی بر روی این پلتفرم منتشر می‌شود و آن‌ها

در چنین شرایطی شانس بالاتری برای یافتن کالای مدنظر خود

دارند. از همین روی، این پلتفرم‌ها عموماً پس از آغاز موفق فعالیت،

به سرعت انحصار را در حیطه فعالیت آنلاین خود به دست می‌آورند

و همین انحصار، در نهایت سبب عدم اعتنای مدیران پلتفرم به قوانین

موجود می‌شود. به عنوان مثال، قوانین کپی رایت رایج برای هر نوع

موسیقی و فیلم، در روزهای ابتدایی فعالیت یوتیوب، در این وبگاه،

رعایت نمی‌شد و بخش‌های دیگر حاضر در صنعت رسانه، پس از

تهدیدهای قانونی فراوان توانستند این پلتفرم را حاضر به رعایت قانون کنند.

محتوا چگونه درآمدزایی می‌کند

نکته قابل تأمل در بحث محتوای موجود بر بستر این سکوها، این

است که آن‌ها بر اساس متد افزایش حداکثری زمان صرف شده

یا «چسبندگی» کاربر، به وبگاه خود انتخاب و برجسته می‌شوند.

به عبارت دیگر، مطالبی حساس چون خشونت و افشاگری‌های

جنجالی، با تحریک مخاطبان به پیگیری بیشتر محتوا، سبب افزایش

تعداد کاربران و در نتیجه، رشد درآمد می‌شود.

بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که رسانه‌های اجتماعی به صورت

مداوم در پی افزایش همرسانی محتوای پر مخاطب بر بستر خود

هستند و تلاش می‌کنند کاربران این قبیل اطلاعات را به صورت

حداکثری و به منظور دریافت لایک و بازنشر بیشتر با یکدیگر به اشتراک گذارند.

بسیاری از کارشناسان، توسعه الگوریتم‌های شخصی‌سازی

پلتفرم‌ها را نیز مؤید همین امر می‌دانند. کاربر در چنین شرایطی

با قرار گرفتن در «حباب اطلاعاتی» بیش از هر نوع دیگری از اطلاعات،

در معرض داده‌هایی قرار می‌گیرد که در موردشان حساسیت دارد و

احتمال بیشتری می‌رود که آن‌ها را لایک کند یا بازنشر دهد.

اگرچه چسباندن برچسب متهم اصلی به رسانه‌هایی چون فیسبوک

و توئیتر در قبال تحولات سیاسی سال‌های اخیر مانند ریاست جمهوری

ترامپ و برگزیت، اندکی دور از انصاف است، اما تأثیر آن‌ها بر افزایش

پدیده‌هایی چون پوپولیسم، جنبش‌های افراطی راست و همچنین

رفتارهای تفرقه افکنانه و قبیله‌ای که اغلب در اینترنت مشاهده می‌کنیم،

امری انکار ناپذیر است که مورد توجه بسیاری از جامعه شناسان قرار گرفته است.

در جهان امروز، بی شک تنوع نظرات و تضارب آرا، امری مثبت و پسندیده

است، اما هنگامی که سکوهایی چون فیسبوک ملزم به بررسی صحت

محتوای انتشار یافته بر بستر خود نباشند، به واسطه منافع بازنشر اطلاعات

جذاب، هیچ انگیزه‌ای برای مبارزه با اخبار جعلی و اطلاعات نامعتبر ندارند.

شبکه‌ها اجتماعی با داده‌های شناختی مدل دیجیتالی ما را می‌سازند

یکی دیگر از نگرانی‌های موجود در مورد بسترهای رسانه‌های اجتماعی،

این است که آن‌ها با جمع آوری داده‌های جمعیت شناختی و رفتاری از

فعالیت‌های آنلاین ما، می‌توانند به یک مدل دیجیتالی بسیار دقیق و

قابل پیش‌بینی از آنچه ما هستیم، دست یابند.

آن‌ها سپس این اطلاعات حیاتی دیجیتال را که حاوی داده‌های شناختی

بسیار دقیقی از کاربران است، در راستای دستیابی به راهبرد توسعه

حداکثری مورد استفاده قرار می‌دهند یا به تبلیغ کنندگان در داخل و خارج

از سیستم عامل خود می‌فروشند. مشکل این است که این فرایند،

معمولاً بدون اطلاع کاربر یا با اخذ رضایت‌نامه‌های حداقلی و مبهم از کاربر، صورت می‌پذیرد.

در نهایت می‌توان گفت که بیشتر مقررات موجود در جهان غرب، در دوران

رکود اقتصادی و گسترش اپیدمی‌هایی چون آنفولانزای اسپانیایی وضع

شده‌اند و هدف آن‌ها افزایش کیفیت زندگی افراد از طریق افزایش

سلامت عمومی و رفاه اجتماعی بوده است.

بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که رشد فردی و افزایش استاندارد زندگی

افراد، از طریق ایمن‌سازی و رشد اجتماعی قابل دستیابی است. این

امر میزان اهمیت و لزوم قانونمندسازی بسترهای مختلف اجتماع از جمله

رسانه‌های آنلاین اجتماعی را نشان می‌دهد. گرچه پلتفرم‌های یاد شده،

امروزه خدمات بیشماری به ما ارائه می‌دهند و ما بدون آن‌ها نمی‌توانیم

زندگی کنیم؛ اما تداوم فعالیت آن‌ها پیامدهای نامطلوبی نیز در پی دارد و

افزایش گفتگوها در مورد لزوم قانونمندسازی فعالیت این سکوها در راستای

به حداقل رساندن معایب موجود، بسیار ضروری است.

منبع: itmen.ir

پژوهشگران استرالیایی در بررسی جدید خود سعی دارند تا با

الهام از ساختار گیاه بامبو، کارآیی باتری‌ ها را افزایش دهند.

به گزارش ایسنا و به نقل از نانوورک، غشای حامل آب که درون

بامبو قرار دارد و آن را قادر می‌سازد تا سریع‌ترین رشد را در میان

گیاهان جهان داشته باشد، الهام‌بخش گروهی از پژوهشگران ”

دانشگاه فناوری کوئینزلند”(QUT) استرالیا شده است تا الکترودهای

کارآمدتری را برای باتری‌ ها بسازند و امکان شارژ سریع‌تر را برای آنها فراهم کنند.

هنگامی که پروفسور “زیکی سان”(Ziqi Sun)، سرپرست این پژوهش،

از کنار دسته‌های بامبو عبور می‌کرد، از آنها الهام گرفت تا جدیدترین

پروژه خود را انجام دهد و به توسعه انرژی پایدار کمک کند.

سان گفت:

این غشا که به اندازه یک تکه کاغذ ضخامت دارد،

امکان انتقال سریع آب و تغذیه بامبو را فراهم می‌کند.

غشا از لایه‌هایی تشکیل شده است که بسیار نزدیک به هم هستند.

ویژگی دیگر لایه‌ها این است که ساختاری متخلخل روی سطح دارند.

وی افزود: چرا بامبو این غشا را دارد؟ این غشا فقط برای

تزئین نیست، بلکه باید برای عملکرد خاصی باشد.

دکتر “جون می”(Jun Mei)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت:

ساختار منحصر به فرداین غشا و عملکرد آن، مستلزم یک بررسی عمیق است. این غشا،

مهم‌ترین مؤلفه در دستگاه‌های ذخیره انرژی است و اگر بتوانیم با درک

رابطه میان ساختار غشا و عملکرد خاص آن، ماده‌ای را برای ذخیره

انرژی پیدا کنیم، بسیار هیجان‌انگیز خواهد بود.

پژوهشگران دریافتند که این ساختار چند لایه موجب می‌شود که آب و

الکترولیت‌ها از دو راه در بامبو حرکت کنند.

ساختار لایه لایه داخلی با فاصله محدود، امکان حرکت مایع فوق سیال

و الکترولیت‌ها را فراهم می‌کند؛ این بدان معناست که مایع در سرتاسر گیاه،

به سرعت حرکت می‌کند. لایه بیرونی که فاصله بیشتری میان سطوح آن وجود

دارد، این امکان را فراهم می‌کند که مایع با سرعت بیشتری در ساختار پراکنده شود.

این پروژه، مبتنی بر پژوهش پیشین در مورد مزایای نانومواد دوبعدی است که

فوق‌العاده‌ نازک هستند و برای انتقال سریع یون‌ها در سراسر باتری به کار می‌روند.

سان گفت: طبیعت به ما آموخته است که چگونه با این نوع مواد دوبعدی،

به طراحی بپردازیم و این که چگونه توزیع چند سطحی فضا می‌تواند

برای ابداع باتری‌های بسیار کارآمد، سودمند باشد.

پژوهشگران با استفاده از نانوورقه‌های اکسید کبالت و گرافین

که حدود ۱۰۰ هزار برابر باریک‌تر از موی انسان هستند، غشایی

ابداع کردند که به ساختار نسخه طبیعی شباهت داشت.

پژوهشگران، توانایی غشای زیستی ابداع شده را در انتقال یون‌ها،

با قرار دادن آنها در باتری‌های لیتیوم- یون مورد بررسی قرار دادند و

دریافتند که عملکرد آنها از سایر موادی که معمولا برای الکترودهای

باتری به کار می‌روند، بهتر است.

پژوهشگران، قابلیت مرطوب شدن غشا را مورد بررسی قرار دادند و

تایید کردند که این غشای زیستی، قابلیت مرطوب‌کنندگی بیشتری

نسبت به الکترولیت‌های آلی دارد. این بدان معناست که هیچ مانعی

برای تماس و ورود الکترولیت‌ از سطح به غشای داخلی وجود ندارد.

سان ادامه داد: این پژوهش، یک اصل جدید را در طراحی مواد دارای

عملکرد بالا ارائه می‌دهد. مهم‌تر از همه این که راه را برای ارائه مواد

آینده با الهام از طبیعت هموار می‌کند.

این پژوهش، در مجله “Advanced Functional Materials” به چاپ رسید.

منبع : shahrekhabar